23 odpowiedzi

1. I
   Józef Stalin i Borys Pasternak

   Stalin i poeci

   Pod koniec 1924 r. Józef Stalin (1878–1953) chciał spotkać się z trzema największych poetami Związku Sowieckiego: Borysem Leonidowiczem Pasternakiem (1890–1960), Władimirem Władimirowiczem Majakowskim (1893–1930) [1] i Siergiejem Aleksandrowiczem Jesieninem (1895–1925) [2]. Ci dwaj ostatni, wkrótce po tym spotkaniu popełnili samobójstwo. Nie pozostawili więc nam świadectwa przeplatania się absolutnej władzy politycznej i absolutnej wolności ducha poezji, którą reprezentowali ci trzej wielcy rosyjscy literaci.

   Pochodzący z zasymilowanej rodziny żydowskiej Borys Pasternak, syn postimpersjonistycznego malarza Leonida Osipowicza Pasternaka [Awrum Icchok-Leib Postenak] (1862–1945) [3] i pianistki Rosali Isidorownej Pasternak [z domu Kaufman] (1868–1939) [4], jedyny ocalały z tego historycznego spotkania, prawie nigdy nie chciał o tym mówić. Olga Wsiewołodowna Iwińska (1912–1995) [5], kobieta z którą poeta spędził ostanie 14 lat swojego życia, a zarazem pierwowzór postaci Lary z „Doktora Żywago”, uważała Stalina za najgorszego potwora, jaki istniał na ziemi:
   – „Mężczyzna bardzo podobny do kraba wyszedł z cienia i podszedł do mnie. Jego twarz była żółta i dziobata. Wąsy miał wyprostowane. Był krasnoludem, ogromnie dużym krasnoludem; miał wprawdzie sylwetkę dwunastoletniego chłopca, jednak jego wielka twarz była podobna do starego mężczyzny z ogniem płonącym w oczach, jak u demona z piekła”.

   Borys, poeta społeczny

   Stalin rozmawiał z Pasternakiem sam; Majakowski i Jesienin zostali wyproszeni z pokoju. Gruzin powiedział, iż spodziewa się po nim – tak, jak od pozostałych dwóch poetów, heroldów poezji sowieckiej – „prawdziwego twórcy rosyjskiego patosu”. Pasternak poświęcił więc kilka wierszy ku czci Stalina, ukazując w nich jego wielkość. Jednak wiersze – nota bene ponownie opublikowane w roku 1965 r. – wówczas zostały źle przyjęte przez dyktatora.

   – „Borys Pasternak – twierdzi Olga Iwińska – nienawidził oficjalnego triumfującego systemu. Jego uprzejmość, patriotyzm nie miały nic wspólnego z oficjalnym państwowym optymizmem i trywialnym nacjonalizmem. To naprawdę zaskakujące, że nawet dzisiaj są ludzie, którzy mimo poznania twórczości Pasternaka nie rozumieją treści jego poezji”.
   – „Głos Pasternaka – pisze w liście do Maksyma Gorkiego [Aleksiej Maksimowicz Pieszkow] (1868–1936) [6] – jest głosem prawdziwego poety, autora poezji społecznej w najlepszym i najgłębszym tego słowa znaczeniu”.

   Do biedaków kiedyś przylgnąłem,
   Nie z wzniosłych uczyć gromady.
   Ponieważ takie postanownienie powziąłem,
   I życie toczyło się bez przepychu, i parady.

   Chociaż znałem ludzi szlachetnych,
   To dla wrażliwej publiczności,
   Wrogiem stałem się ich jako szpetny;
   Naga prawda przyjaźni niekonsekwentności.

   Próbując nad przyjaźń się wznieść,
   Przed ludzi szeregi pracy.
   I za to oddali mi cześć,
   Lecz byłem przez to jak inni łajdacy.

   Namacalne, zbędne frazesy głosiłem,
   Czując prawdę w swej skroni.
   Życie bez ozdób w piwnicy przeżyłem,
   I strychów nikt nie zasłonił.

   I od tej chwili jestem zniszczony,
   Jak czasu zepsuciem dotknięty.
   A żal w wstyd został zmieniony,
   Burżuazyjnym optymizmem bezmiernym.

   Dla wszystkich tych, którym ufałem,
   Byłem niewierny przez dni, tygodnie długie.
   Człowieka tym utracić nie chciałem,
   Wydałem go jednak jak inni na zgubę.

   „Przemiana” [7] Borys Pasternak, 1956

   Od najmłodszych lat dzięki rodzicom, Pasternak pozostawał pod wpływem tołstoizmu [8], zresztą sam Lew Nikołajewicz Tołstoj (1828–1910) [9] był bliskim przyjacielem rodziny; Leonid Pasternak wraz z synem odwiedzili wybitnego pisarza na łożu śmierci.

   Regularnymi gośćmi w domu Pasternaków byli również Siergiej Wasiljewicz Rachmaninow (1873–1943) [10], Lew Isaakowicz Szestow [Jehuda Lejb Schwartzman] (1866–1938) [11], Rainer Maria Rilke (1875–1926) [12] i Aleksander Nikołajewicz Skriabin (1871/1872–1915) [13], dzięki któremu Pasternak, zafascynowany jego twórczością, początkowo aspirował do bycia muzykiem.

   „Epigram na Stalina”

   W kwietniu 1934 r. Osip Emiljewicz Mandelstam (1891–1938) [14] wyrecytował Pasternakowi swój „Epigram na Stalina”.

   Żyjemy tu, nie czując pod stopami ziemi,
   Nie słychać i na dziesięć kroków, co szepczemy,
   A w półsłówkach, półrozmówkach naszych
   Cień górala kremlowskiego straszy.
   Palce tłuste jak czerwie, w grubą pięść układa,
   Słowo mu z ust pudowym ciężarem upada.
   Śmieją się karalusze wąsiska
   I cholewa jak słońce rozbłyska.

   Wokół niego hałastra cienkoszyich wodzów:
   Bawi go tych usłużnych półludzików mozół.
   Jeden łka, drugi czka, trzeci skrzeczy,
   A on sam szturcha ich i złorzeczy.
   I ukaz za ukazem kuje jak podkowę –
   Temu w pysk, temu w kark, temu w brzuch, temu w głowę.
   Miodem kapie każda nowa śmierć,
   Na szeroką osetyńską pierś.

   Listopad 1933 [15]

   Po wysłuchaniu Pasternak oświadczył Mandelstamowi:
   – „To, co mi przeczytałeś, nie ma nic wspólnego z poezją. Nie jest to wydarzenie literackie, ale samobójstwo, którego nie aprobuję, i w którym nie zamierzam brać udziału. Nic mi nie czytałeś, a ja nic nie słyszałem, i proszę cię, abyś nikomu również tego nie czytał; dzieją się teraz bardzo dziwne i straszne rzeczy, ponieważ zabierają ludzi, i boję się, że ściany mają uszy, i nawet te ławki na bulwarze także mogą słyszeć.”

2. 😢

3. Cudowny film dziękuję ❤

4. ludvico Einaudi jako kompozytor. Mistrzostwo.

5. Chciałabym móc ten film obejrzeć jeszcze raz pierwszy raz. Taka miłość się chyba nie zdarza. Film jest przepiękny.

6. Ta wersja jest najlepsza i z przyjemnością ją obejrzałam. Piękny i wzruszający film.

7. Majstersztyk… przepiękny film o prawdziwej miłości. Tylko pozazdrościć.

8. Chciał prawdy a ona mu ja powiedziała a on to zrozumiał, jako, ze został oszukany i wyszła za niego tylko aby się uwolnić od prześladowcy kochanka. Znaczy nie można mówić wszystkiego. Takie sprawy bolą i mogą być pojęte zupełnie nie tak, jak być powinny.

9. Dziekuje za ten piekne film

10. Ciekawa ekranizacja. Keira Knightley – królowa filmów kostiumowych.

11. Piekna historia zycia super film Swietni aktorzy polecam obejrzec nie pozalujecie .👍❤️🌷zawsze Gina Ludzie pracy a bogacze rzadzili tak jest tez dzisiaj.okropnosc nieludzka .😱zabili chlopca straszni sa niektorzy Ludzie dla innych . Piekny film ..❤takich lekarzy dzisiaj nie ma za kasa do kariery 😢szkoda ze zdradzil zone …niesasmowita historia…😢piekny film ..❤

12. Piękny film warty obejrzenia polecam

13. Sparafrazuje cesarza z filmu Amadeusz – za dużo min. Gdybym nie oglądał wersji z 65 r. może miałbym mniejsze problemy z tym filmem

14. Film piękny, oglądałam wcześniejszą wersję, ale ten równie wzruszający. Przepiękna opowieść miłosna na tle okrucieństwa wojny i rewolucji październikowej.

15. Jeden z moich ulubionych filmów.dzieki

16. Piękny film polecam

17. Stalin umiera w 1953… wydanie z 1965 to juz czasy Chruszczowa….

18. nie bede tracil czasu.

19. Dzięki Brian. Przepiękny film. Pozdrawiam serdecznie.

20. 👍

21. Pozdrawiam serdecznie, dziękuję za film,z przyjemnością obejrzę kolejny raz 😽👋

22. Wow dzięki kocie pozdrawiam z piekła

23. Ścieżka dźwiękowa:

    https://youtube.com/playlist?list=PLC5617308BA034B2B