Jedna odpowiedź

1. Wydaje mi się, że kwintesencją starszych polskich produkcji w dziedzinie kinematografii jest prostota. W tamtejszych czasach trzeba było kombinować, żeby mówiąc kolokwialnie ,,upchać'' gdzieś odniesienia do krytyki ówczesnych rządów. Cyniczne spojrzenie na świat, manewrowanie słownictwem i momentami nietypowe zabiegi wynikają z braku możliwości finansowych i narzucanej cenzury. Trzeba było wykorzystywać to, co znane i do czego był dostęp. Brak wyszukanej scenografii, oszczędzanie taśmy i proste kostiumy, humor zrozumiały dla dla każdego zjadacza chleba. Miało to głównie na celu pokrzepienie w czasach wczesnej komuny, po wojnie. Przedstawiając codzienność każdy mógł się się utożsamić lub wręcz przeciwnie – coś totalnie dla nas niedostępnego, mogło sprawić, że można było zapomnieć o szarej rzeczywistości. Żarty, które można było usłyszeć od dziadków, znane frazeologizmy i prosty humor sytuacyjny. Wydaje mi się, że właśnie dlatego te ,,starsze'' kino jest wspominane lepiej i rzeczywiście rozbawić, a nie wprowadzić w zażenowanie, kolejny raz widząc Pana Karolaka w przebraniu mikołaja. :)))