Odsłony : 2511
Czym był film milicyjny? Jak wyglądały horrory w PRL? Po co nam komunistyczne westerny? Oto drugi z sześciu odcinków cyklu, w którym patrzymy na polskie kino z trochę innej perspektywy.
Projekt współfinansowany ze środków Miasta Krakowa
Filmy
Milczące ślady, 1961, reż. Zbigniew Kuźmiński
Ostatni kurs, 1963, reż. Jan Batory
Morderca zostawia ślad, 1967, reż. Aleksander Ścibor-Rylski
Hasło Korn, 1968, reż. Waldemar Podgórski
Trąd, 1971, reż. Andrzej Trzos-Rastawiecki
Brylanty pani Zuzy, 1972, reż. Paweł Komorowski
Rancho Texas, 1959, reż. Wadim Berestowski
Zerwany most, 1963, reż. Jerzy Passendorfer
Prawo i pięść, 1964, reż. Edward Skórzewski, Jerzy Hoffman,
Wilcze echa, 1968, reż. Aleksander Ścibor-Rylski
Południk zero, 1971, reż. Waldemar Podgórski
Mistrz tańca, 1969, reż. Jerzy Gruza
Lokis. Rękopis profesora Wittembacha, 1970, reż. Janusz Majewski
Medium, 1985, reż. Jacek Koprowicz
Sprawa do załatwienia, 1953, reż. Jan Rybkowski, Jan Fethke
Ostrożnie, Yeti, 1961, reż. Andrzej Czekalski,
Gangsterzy i filantropi, 1963, reż. Edward Skórzewski, Jerzy Hoffman,
Smażalnia story, 1984, reż. Józef Gębski,
Bibliografia:
Dudziński Robert, Zbrodnia nieprzedstawiona. Polskie produkcje kryminalno-sensacyjne lat 70., [w:] Literatura i kultura popularna. Między tradycją a nowatorstwem, red. A. Gemra, Wrocław 2016,
Franczak Jerzy, Dziki Zachód, dziki Wschód. Western a sprawa polska, „Przestrzenie Teorii” 2015, nr 24,
Fortuna Grzegorz Jr., Rynek wideo w Polsce, „Images” 2013, nr 22,
Klejsa Konrad, „Świat, który przezwyciężamy i pozostawiamy za sobą”. Import, rozpowszechnianie i widownia filmów z krajów kapitalistycznych w Polsce Ludowej w latach 1949-1956 w świetle badań archiwalnych, „Kwartalnik Filmowy” 2019, nr 108,
Olszewska Marta, Poza granice akceptacji: polski horror filmowy w PRL-u, „Panoptikum” 2009, nr 8,
„Panoptikum” 2016, nr 15 [„Szok transformacji”],
Sowiński Emil, Klasyfikacja wiekowa filmów a wyniki frekwencyjne w ostatniej dekadzie PRL, „Kwartalnik Filmowy” 2019, nr 108,
Wasiak Patryk, „Zwoje muskułów monstrualnych rozmiarów i dużo nagiego ciała.” Kultura popularna, nowe technologie medialne i legitymizacja socjalistycznego projektu kulturowego, „Kultura Popularna” 2014, nr 2,
Zwierzchowski Piotr, Nagość jako strategia promocyjna kina polskiego lat 80., „Images” 2018, nr 32,
9 odpowiedzi
Zobaczcie nasz materiał o KINIE SCIENCE-FICTION W PRL I BLOKU WSCHODNIM: https://youtu.be/O278M73vb-Y
Świetny odcinek!.. mnóstwo filmów do nadrobienia.. kiedyś…
Świetny materiał. Ja z swojej strony polecam polskie sci-fi: ,,O-bi, o-ba. Koniec cywilizacji" Piotra Szulkina. Jak dla mnie kawał porządnego kina. Pozdrawiam 🙂
Kolejny doskonały materiał, nie miałem pojęcia o istnieniu takich filmów w polskiej kinematografii. Props za wbitą na końcu szpilę 😉
Horror Medium i praktycznie wszystko od Szulkinka
Kolejny ciekawy materiał, trzeba będzie nadrobić kilka tytułów 🙂
Świetny materiał! Myślałem, że o polskim kinie wiem wystarczająco dużo, a naliczyłem sporo tytułów, których jeszcze nie widziałem:)
bardzo ciekawe!
Zastanawiam się czy prowadzący jest robotem… Słuchajac podkastu Ściezki dźwiękowej nnie podejrzewałem go o to….albo na kamerze musi wisieć banknot 100zł 😉 Zastanawiam się czy w tym studio istnieje życie i świat poza kątem w jaki patrzy obiektyw ;)))) A może prowadzący chce zahipnotyzować widzów! 😉
A poza tym "KAPITAN SOWA NA TROPIE" rządzi. W jednym z odcinków Bareja zrobił giallo – jak na 1965 to było w okresie kiedy Bava zaczynał! Chodzi o odcinek z kościotrupem, ktory mozna zaklasyfikowac jako typowe giallo. Jest tam np ujęcie POV mordercy jak poxniej w Deep Red robil argento.